32 uur later....

Jaaa!!! Afgelopen zondag was het dan eindelijk zover! Het avontuur op de Kaaiman Eilanden kon eindelijk beginnen! Uiteraard de dag van tevoren veel stress gehad, maar dankzij mn lieve zussie was mn koffer uiteindelijk toch op tijd gepakt ;) Dus na 2 volle uren slaap richting Dusseldorf. En jawel, bij het inchecken ging het natuurlijk al mis.. Heeft u een visum? "Nee, een werkvergunning" Ja, maar dat is voor de Kaaiman Eilanden, heeft u een visum voor Amerika? "Nee, want daar ga ik niet naar toe, ik stap alleen over in Miami.." Momentje..Er werd een baas bij gehaald. Het was toch allemaal goed.. Maar toen was daar een andere baas: Nee, je moet een visum hebben. "Heb ik niet.." Uiteindelijk moest ik even op internet een ESTA nummer aanvragen á 14 dollar en mocht ik ineens toch vliegen! Wauw, zolang je maar betaalt..

De vlucht naar Miami was helemaal goed! De stoel naast mij was vrij, dus veel ruimte :) In Dusseldorf hadden ze gezegd dat ik in Miami mn koffer van de bagageband moest halen en deze weer opnieuw in moest checken, maar dat vond ik persoonlijk een beetje een raar verhaal. Dus ik eenmaal geland nog eens nagevraagd en dit hoefde gelukkig niet..En waar ikzelf dan naar toe moest..? Uiteindelijk werd ik naar een rij gestuurd waar mensen heen moesten wanneer hun vlucht gecancelled was. Dus ik zeg tegen die mens, luister, ik werd hierheen gestuurd, maar mijn vlucht is niet gecancelled. Dus hij vraagt, waar vlieg je dan heen? Jawel hoor, die vlucht is wel gecancelled.. Wat??! Lang verhaal kort, moest mn vlucht omboeken, maar die dag zou er niets meer vliegen. Dus ik moest sowieso tot de volgende dag wachten. Maar mn koffer kreeg ik niet terug, anders was het allemaal te moeilijk. Dus daar stond ik..zonder schone kleren, deo, tandenborstel, of iets waar ik me ook maar een beetje mee op kon frissen. Maar ik dacht, ik ga naar een hotel, neem een douche en ga Miami verkennen. Ja, leuk bedacht, maar alle hotels waren vol (er was namelijk een brand waar ze de brandstof van de vliegtuigen opslaan en daardoor konden de vliegtuigen niet tanken, waren er super veel vluchten gecancelled en zaten dus alle hotels vol) of ik moest meer dan 150 dollar gaan betalen plus een taxirit van ongeveer 50 dollar (x2), dus toch maar op het vliegveld gebleven. Maar aangezien ik 22 uur in Miami moest blijven, vond ik dit zelf een mooi moment om eindelijk eens bij te slapen. Dus ik ben in een of ander auditorium gaan liggen, waar allemaal strechers stonden (die uiteraard voor geen meter liggen) met vliegtuigkussentjes en dekentjes, 6 enorme tv's die de hele dag aanstaan en een paar enorme tl-bakken die nooit uitgaan. Maar thank the lord voor slaapmaskers een oordopjes!!

Toen was eindelijk het moment daar dat ik weer in het vliegtuig kon stappen en een uurtje later was ik op Grand Cayman!! Eerst door immigratie, maar om mijn werkvergunning helemaal compleet te hebben, moest ik eerst een engelse test doen, en dat na een reis van 32 uur...Gelukkig heel makkelijk, dus appeltje eitje!

Vervolgens kon ik eindelijk mn nieuwe familie ontmoeten. Echt super lieve, aardige mensen! De kindjes zijn alleen niet zo lief en verlegen als dat ze leken over skype...Een puber en een boefje met concentratieproblemen, ik voel me nu al thuis :D
Meer details komen allemaal nog, hopelijk met wat meer spannende verhalen!! Laterss X